Istanbul, 25 April: Mücella Yapıcı being arrested after the verdict hearing in Çağlayan Courthouse.
Aşağıda bir türk versiyonu var.
May 9, 2022
Bakırköy Women’s Prison
Mücella Yapıcı, you are a former member of the board of directors of the Union of Chambers of Turkish Engineers and Architects of Istanbul and founding member of the Taksim Solidarity platform. We as PEN Norway have monitored this trial against you in person for over 5 years. We would like to express to you our solidarity and also say that we condemn this judicial harassment you have been made to endure.
First of all, I would like to thank you very much for the humanitarian support and solidarity you have shown during this antidemocratic process we have been through and for your nice words that make us feel even stronger.
As an individual who always believes that the universal solidarity is very important for (and almost the only solution to) create a more just and liveable world in this tiny planet of ours in which poverty and hunger have been made unbearable by the socio-economic policies of brutal global capitalism, I’d like you to know that your presence and support are highly valuable for us.
How are you, how is your health, how is the place you are staying right now? How do you feel?
I am mentally and physically sound… I’m taking good care of myself, which is something I usually neglect in normal life. By the way, my dear roommate Çiğdem Mater is doing a very good job filling the gap that my daughters’ absence has created.
We are staying in a temporary place for now. We currently live in a 9 m2 short stay unit (where I believe they normally keep condemned prisoners or those in solitary confinement). We have 1 hour of outdoor time a day. We are trying to find ways to live comfortably in a narrow space. I don’t find it very difficult to do so, because as an architect I have been dealing with this rising trend of exorbitant use of space in residential architecture in the country with the belief that if well-organized, a space of 60-100 m2 could be enough for family of 4. But my dear friend Çiğdem is seriously uncomfortable… She can’t even fit in the bottom part of a 2-meter bunk bed. Ergonomically speaking, nothing in Bakırköy Prison is designed with tall women in mind, as it is everywhere.
I feel as good as possible. It turns out that at my age, it becomes very important to have that “self-assurance” and this “inner peace” of having committed knowingly and willingly no humane, professional and ethical mistakes in your life.
How are our other friends Çiğdem and Mine? Please send them our love and solidarity.
Çiğdem and Mine are also in good shape and resilient, as they know they have been rightful all along.
We could see no real evidence during our trial observations. Likewise, judicial procedures that complied with the rule of law were nowhere to be found… How did you manage to stand tall in the face of all this injustice and unfairness?
It is only natural that there was no evidence as there was no crime. All the arguments put forward as evidence were obtained illegally and unlawfully and were based on illegal wiretaps to which we and our lawyers were not given any access and on malicious and misguided interpretations of press statements and social media messages that did not contain any “criminal elements” and are still accessible from open sources. Unfortunately, the judiciary is intent on imputing malicious intentions.
We have just two things on our side in the face of injustice and unfairness: and they are rightfulness and our absolute legitimacy.
I think this unjust process has demonstrated the importance of Gezi even more. How would you describe Gezi in a few sentences to people outside of Turkey?
The Gezi process is difficult to explain to people outside of Turkey. Because the whole process does not make any sense for countries that have an advanced democracy and for their citizens who are conscious of their democratic rights.
Think of it this way:
Can anybody in your country erect a building in the middle of the most important square and park of your city? Let alone constructing it, could it even be conceived to do so? Moreover, can your administrators refuse to comply with the court judgments and expert reports that agree with your legal complaints?
Can the authorities try to secretly demolish at night, together with the trees on it, the most important park in the country and the only open area in that region, which could be used as an earthquake meeting place and field hospital, just to build a pedestrian road which did not exist in their unofficial version of the project and which they forgot to build due to a mistake in the project?
Can they relentlessly spray tear gas at people (I was one of them) who are trying to prevent this illegal and unlawful destruction by hugging the trees and by asking them to comply with the law?
Moreover, can the young people who resist this unlawfulness and stand guard in their tiny tents in the park to protect that most important social common space be attacked in their sleep by the starting of a fire with gas canisters? Well, it is not uncommon that capitalist governments, unable to cope with their crises, resort to repressive and fascist methods all over the world. In other words, the way things are, what happened to us will soon happen to countries that think they are governed by democratic methods.
Here is the gist of GEZİ: It is a magnificent social resistance and awakening highlighted with art, humour, empathy, peace, and solidarity and performed by millions of people who could not stand this injustice, violence and plunder anymore. They collectively wielded their complaints and conscience and took no orders from anyone and ignored the religious, language, racial, age, gender, sexual orientation and political preferences of each other.
As the prosecutor said, it is “Sui Generis.”
And people have a lot to learn from this magnificent and peaceful resistance,
They killed 8 of our children and a police officer (who fell dead from a footbridge, itself a crime committed against the city), blinded dozens of our young people and ruined their lives, caused bodily harm to many and damaged the health of thousands of our citizens.
No matter how much the current government and its supporters try to criminalize it, Gezi shall assume the “beautiful” place it deserves in the social history of this country and the world.
I will always be honoured to be a part of it…
As an architect yourself, what is your take on the spaces created in Gezi? There were many different forms of spatial expression in Gezi Park. Can this be interpreted as an example of democratic and inclusive architectural practice? What was the driving force behind the establishment of Taksim Solidarity Platform? Why do you think the right to assembly and protest is important?
The Constitution of the Republic of Turkey imposes duties and responsibilities to both the state and citizens for the protection of natural, cultural, urban and historical assets.
Moreover, professional chambers operating within the scope of Article 135 of the Constitution are public institutions. They are indispensable control institutions for democracy. That is why our constitution has given professional chambers the duty to warn the governments, and if necessary, to stop administrative decisions from being implemented by applying to the judiciary. Likewise, our domestic law and the international laws and legislations that we are a part of guarantee everyone’s rights of meeting, assembly, organisations of demonstrations and marches, and the right to form platforms, associations etc. in line with their rights and demands.
Besides, these rights are universal human rights that have been gained thanks to centuries-long struggles.
The TAKSIM SOLIDARITY PLATFORM is an open solidarity platform established in 15 February 2012 after the call of Chamber of Architects and the Chamber of City Planners of TMMOB by all the actors and citizens of the city within the framework of this fundamental human right and the duties and responsibilities imposed by the Constitution with the aim of cancelling the project “TAKSIM PEDESTRIANIZATION AND RECONSTRUCTION OF TOPCU BARRACKS IN GEZI PARK” that was completely unlawful and contrary to the basic principles of architectural science and the public interest.
“It is extremely legal and legitimate!”
Half of the Gezi defendants were women. What do you think is the role of women in the struggle for freedom of expression and freedom of assembly? Or are we all in it together, regardless of any differences?
There is an extremely strong women’s movement in Turkey. Considering that women, who are the main creators of civilization, have been oppressed for centuries by the patriarchal systems that usurp their rights, it should not be surprising that women are always at the forefront of all kinds of struggle for rights.
Women and youth were the most creative and productive participants of the GEZİ RESISTANCE. The fearless and determined voices of women are still echoing in the streets, which are either banned or mostly empty due to the current climate of fear. Which is extremely natural.
Why is the right of assembly and association protected under the Constitution important as a universal right? What do you think the violence against Gezi Park protesters was aiming at and did it have the desired result?
It is one of the indispensable conditions of democracy since ancient Greece:
Freedom of assembly and expression of the people
And it is one of the basic human rights. Regimes in which this right cannot be exercised go down in history as anti-democratic regimes.
What does the Gezi resistance mean to you?
As a democratic defence of our rights and an act of protest in the face of police violence and injustice, Gezi Resistance opened up the possibility of a bright future for society thanks to the extraordinary unity it forged and the people managed to part the veil of fear and despair that has descended on the country, thus freeing themselves from being the policeman of their own minds.
I think it is mainly this enlightened opening that instilled fear [within the government]. There is an attempt to reinstall a climate of fear and oppression with us as the case in point. They are attempting to create such a climate and to superimpose a new kind of history upon the social memory by criminalizing that hopeful, colourful and creative history.
However, the support and solidarity shown after all these years and so many lies and oppression, has been a concrete indication that these efforts were futile. Many more years into the future, Gezi will defend its peaceful, creative, egalitarian and humanitarian history, in which everyone expresses and represents themselves. In fact, history is written by the people not by those in power.
I wish you love and health…
Thanks for your support and solidarity…
May 9, 2022 Bakırköy Prison
Mücella
PEN Norveç Mücella Yapıcı ile röportaj gerçekleştirdi.
9 Mayıs 2022
Bakırköy Kadın Cezaevi
Mücella Yapıcı, İstanbul Mimarlar Odası’nın eski genel sekreteri ve Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği üyesi ve Taksim dayanışmasının kurucu üyelerindensin. PEN Norveç olarak hakkında yürüyen ve 5 yıldan uzun süren yargılamayı bizzat takip ettik. Öncelikle senin dayanışma içerisinde olduğumuzu ve karşı karşıya bırakıldığın yargı tacizini kınadığımızı ifade etmek isteriz.
Öncelikle yaşadığımız bu antidemokratik süreç boyunca göstermiş olduğunuz insani destek ve dayanışma, bizleri daha da güçlü kılan güzel sözleriniz için çok teşekkür ederim.
Daha adil ve yaşanabilir bir dünyaya erişmek için; küresel vahşi kapitalizmin ekonomik, sosyal politikaları nedeniyle her gün yokuşa sürüklenen yoksulluk ve açlığın dayanılmaz boyutlara ulaştığı bu küçücük gezegenimizde, evrensel dayanışmaların çok önemli (neredeyse tek çözüm) olduğuna inanan biri olarak varlığınızı ve desteğinizi çok önemsediğimi bilmenizi isterim.
Nasılsın, sağlığın, kaldığın yer nasıl? Kendini nasıl hissediyorsun?
Beden ve ruh sağlığım yerinde…Normal hayatta çok da ilgilenmediğim kendime oldukça iyi bakıyorum. Bu arada, sevgili oda arkadaşım Çiğdem Mater bu konuda kızlarımın yokluğunun açtığı gediği ciddi bir biçimde dolduruyor.
Kaldığımız yer şimdilik geçici… 9 m2’lik bir müşahade (sanırım ağırlaştırılmış müebbet ve cezalıların tutulduğu) odasında yaşıyoruz. Günde 1 saat havalandırmamız var artık. Dar alanda yaşamanın konforunu yaratmaya çalışıyoruz. (Bir mimar olarak memlekette, özellikle de konut mimarisinde ortaya çıkan mekan arsızlığı ile uğraştığım ve 60 – 100 m2’de iyi örgütlenirse 4 kişilik bir ailenin yaşayabileceğine inandığım için bana çok zor gelmiyor.) (Ancak Sevgili Çiğdem cidden rahatsız… 2 metre ranzanın alt katına dahi sığamıyor. Ergonomik açıdan her yerde olduğu gibi Bakırköy Cezaevi’nde de hiçbir ölçü kadına uygun değil)
Olabildiğince iyi hissediyorum. Benim yaşımda “kendinden razı olmak” ve yaşadığınız sürece bilerek, isteyerek insani, mesleki ve etik hata yapmamış olmanın verdiği “iç huzuru” önemliymiş meğerse…
Diğer arkadaşlarımız Çiğdem ve Mine nasıllar? Lütfen dayanışmamızı ve sevgilerimizi iletiniz onlara.
Çiğdem ve Mine de haklılıklarının yarattığı direngenlikle gayet iyi durumdalar.
Duruşmaları gözlemlediğimizde hiç bir gerçek delil göremedik. Yine hukukun üstünlüğü ilkesine uyan hiç bir usul de göremedik.. Bütün bu haksızlığa ve adaletsizliğe karşı nasıl bu kadar dik durabildiniz?
Ortada suç olmadığından doğaldır ki delili de olmayacaktır. Delil diye sunulan her türlü argüman tamamen usulsüz ve hukuksuz elde edilmiş, kayıtlarına bir türlü ulaşamadığımız yasadışı dinlemelere ve açık kaynaklardan hala ulaşılabilir olan, hiçbir “suç unsuru” barındırmayan bildiri ve sosyal medya mesajlarını ve bu mesaj ve bildirilerin tamamen yanlış yönlendirilmiş algısal kötü niyetli yorumlarına dayanmaktadır. Yargı niyet okumaktadır ne yazık ki…
Haksızlığa ve adaletsizliğe karşı tek bir dayanağımız var:
Haklılık ve meşruiyet…
Yaşanan bu adaletsiz süreç Gezi’nin önemini daha da artırdı sanıyorum. Türkiye dışındakilere bir iki cümleyle Gezi’yi nasıl anlatırsın?
Gezi sürecinİ yurtdışına anlatmak zor. Zira özellikle yerel demokrasinin gelişmiş olduğu ve yurttaşların demokratik haklarını kullanma bilincine sahip olduğu ülkelerde anlaşılması gerçekten de zor.
Şöyle düşünün,
Sizlerin ülkesinde kentin en önemli meydan ve parkına bir yapı yapılabilir mi? Yapılmasını bırakın bu akıldan dahi geçirilebilir mi? Üstelik yasal yollardan yaptığınız itirazlar, yargı kararları, bilirkişi raporlarıyla da kabul gördüğü halde idarecileriniz “ben bu kararı reddediyorum” diyebilir mi?
Yasal olmayan projede dahi olmayan, proje hatası nedeniyle inşa etmeyi unuttukları yaya yolunu fiilen açmak için, ülkenin en önemli parkının, o bölgede deprem toplanma alanı ve sahra hastanesi olarak kullanılabilecek tek açık alanını üzerindeki ağaçlar ile birlikte bir gece yarısı gizlice yıkmaya kalkabilir mi?
Bu usulsüz ve hukuksuz yıkımı önlemeye çalışan ağaçlarına sarılarak (ki birisi de bendim) onları hukuka davet eden insanlara amansızca gaz sıkabilir mi?
Dahası bu hukuksuzluğa karşı çıkan ve çok önemli bir toplumsal müşterek alanın korunabilmesi için parkta küçücük çadırlarında nöbet tutan gençlere uykularında saldırıp gaz fişekleri ile yangın çıkartabilir mi? Hoş krizleri ile başa çıkamayan kapitalist hükümetlerin tüm dünyada baskıcı ve faşist yöntemlere başvurması çok da uzak değil. Yani bizim başımıza gelenler böyle giderse çok yakında kendisinin demokratik yöntemlerle yönetildiğini sanan ülkelerin de başına gelecektir.
İşte GEZİ: Bu haksızlığa, şiddete ve talana dayanamayan milyonların, o güne dek oluşan bütün itirazlarını vicdanlarını ve omuzlarına yükleyip; din, dil, ırk, yaş, cinsiyet ve cinsel yönelim ve siyasal tercihleri fark etmeden ve hiçbir yerden emir ve telkin almadan hep bir arada ortaya koydukları sanat, mizah, empati, barış ve dayanışma ile bezenmiş muhteşem bir toplumsal direniş ve uyanıştır.
Savcının da dediği gibi “Sui Generistir.”
Ve bu muhteşem ve barışçıl direnişten ders alması gerekenler;
8 çocuğumuzu ve 1 polisi (kent suçu geçitlerden birine düşerek ölmüştür.) katletmiş, onlarca gencimizin göz nurunu yok ederek bütün yaşamlarını alt üst etmiş, binlerce yurttaşın beden bütünlüğünü ve sağlığını ortadan kaldırmıştır.
Mevcut iktidar ve yandaşları ne kadar kriminalize etmeye çalışırlarsa çalışsınlar, Gezi bu ülkede ve dünyada toplumsal tarihte hak ettiği “o güzel” yeri alacaktır.
Bir parçası olmaktan hep onur duyacağım…
Bir mimar olarak Gezi’de yaratılan mekanları nasıl yorumluyorsun? Gezi Parkı’nın içinde çok farklı mekansal ifade biçimleri oluşmuştu. Bu demokratik ve kapsayıcı bir mimarlık pratiği olarak yorumlanabilir mi? Taksim Dayanışma Platformunun kurulmasına güç veren neydi? Neden, sizce, toplanma ve protesto etme hakları önemdir?
TC Anayasası, doğal, kültürel, kentsel ve tarihi varlıkların korunması konusunda hem devlete hem de yurttaşlara görev ve sorumluluk yüklemiştir.
Ayrıca Anayasanın 135. maddesi kapsamında görev yapan meslek odaları kamu kurumu niteliğindedir. Demokrasinin olmazsa olmazı denetim kurumlarıdır. Bu amaçla anayasamız meslek odalarına, idareleri uyarma ve gerektiğinde idari kararlara karşı yargı yoluna başvurarak engelleme görevi vermiştir. Yine ulusal ve imzaladığımız uluslararası hukuk ve mevzuatımıza göre herkesin hakları ve talepleri doğrultusunda “önceden izin almadan” bir araya gelme, toplanma, gösteri ve yürüyüş yapma ve bir araya gelecek talepleri doğrultusunda platform, dernek vb. kurma hakları vardır.
Ayrıca bu haklar yüzyıllar boyunca süren mücadeleler sonucunda elde edilmiş bulunan evrensel insan haklarıdır da…
İşte TAKSİM DAYANIŞMASI, bu temel insanlık hakkı ve anayasanın yüklediği görev ve sorumluluklar çerçevesinde; TMMOB Mimarlar Odası ve Şehir Plancıları Odasının çağrısıyla; tamamen hukuksuz şehirlik ve mimarlık bilimi temel ilkelerine ve kamu yararına aykırı bulunan “TAKSİM YAYALAŞTIRMA PROJESİ VE GEZİ PARKINA TOPÇU KIŞLASININ YENİDEN İNŞAASI” projelerinin geri çekilmesi için kentin bütün aktörleri ve yaşayanları ile birlikte 15 Şubat 2012’de kurulmuş açık bir dayanışma platformudur.
“Son derece yasal ve meşrudur!”
Gezi sanıklarının yarısı kadındı. Sizce ifade özgürlüğü ve toplanma hürriyeti mücadelesinde kadının rolu nedir? Yoksa hepimiz birlikte miyiz, herhangi bir fark olmadan?
Türkiye’de son derece güçlü bir kadın hareketi bulunmaktadır. Ayrıca uygarlığın asıl yaratıcısı olan kadınların yüzyıllardır patriarkal sistemlerin şartları altında ezildikleri ve haklarının gasp edildiği düşünüldüğünde, her türlü hak arama mücadelesinde kadınların en önde yer almalarına şaşırmamak gerekir.
Kadınlar ve gençler GEZİ DİRENİŞİNİN en yaratıcı ve üretici katılımcılarıydılar. Halen de korku iklimi ile kendiliğinden boşalan ve yasaklanan sokaklarda, kadınların korkusuz ve kararlı sesleri yankılanmaktadır. Ve bu son derece doğaldır.
Anayasa altında korunan, herkesin hakkı olan toplanma ve örgütlenme hakkı neden önemlidir? Gezi Parkı protestocularına karşı gösterilen şiddet sence neyi hedefliyordu ve hedeflediği sonucu doğurdu mu?
Eski Yunan’dan beri demokrasinin olmazsa olmaz koşullarından birisidir:
Halkın toplanma ve ifade özgürlüğü…
Ve temel insanlık haklarındandır. Bu hakkın kullanılamadığı rejimler, anti demokratik rejimler olarak tarihe geçer.
Peki senin için Gezi direnişi ne ifade ediyor?
Gezi Direnişi, demokratik bir hak savunması ve polis şiddetine, haksızlıklara karşı itiraz eylemi olarak yarattığı o olağanüstü beraberlik nedeniyle toplumun aydınlık geleceğe ulaşabilme ihtimali ile büyük bir umut olmuş ve insanlar kendi beyinlerinin gönüllü gardiyanı olmaktan kurtularak ülkeye çöken korku ve umutsuzluk perdesini aralamıştır.
Bence korkulan da bu ışıklı aralıktır. Bizler vasıtasıyla korku ve baskı iklimi tekrar inşa edilmeye çalışılmaktadır. Bu iklimi yaratmak ve Gezinin toplumsal hafızada yer alan o umutlu, renkli ve yaratıcı tarihini kriminalize ederek, toplumsal hafızaya yeni bir tarih aplike etmeye çalışmaktadırlar.
Ancak bunca yıl ve bunca yalan dolan ve baskıdan sonra gösterilen destek ve dayanışma bu çabaların nafile çabalar olduğunu somut bir göstergesi olmuştur. Gezi herkesin kendini ifade ve temsil ettiği barışçı, yaratıcı, eşitlikçi ve insancıl tarihine daha nice yıllar sahip çıkacaktır. Esasen tarihi iktidarlar değil haklar yazar.
Sevgili esenlikle kalın…
Gösterdiğiniz destek ve dayanışma için dostça teşekkürler…
9 Mayıs 2022 Bakırköy Cezaevi
Mücella
